Plagiarism یا سرقت ادبی از آفات مهم جهان علم است. در گذشته حتی با توجه به اینکه امکان ردگیری و کشف سرقت ادبی چندان میسر نبود، این امر کمتر اتفاق می افتاده است ولی از زمانی که سیاست Publish or Perish (یا منتشر کن یا بمیر) بر روند تولید اطلاعات علمی سایه افکنده است، سرقت ادبی رو به فزونی رفته است. خوشبختانه راههای کشف سرقت ادبی نیز گسترش یافته است که مهمترین آنها اینترنت است. به گوش باشید و به هوش باشید که سرقت ادبی اخر و عاقبت ندارد و حتی اگر در کوتاه مدت کشف نشود، مطمئن باشید در دراز مدت این اتفاق خواهد افتاد. این امر به تازگی در حوزه کتابداری و اطلاع رسانی نیز شیوع یافته و البته مواردی نیز کشف شده است که سرانجامی جز روسوایی نخواهد داشت.
چند ماه پیش در همین وبلاگ نوشته ای از دکتر افشار در همین رابطه معرفی شد. واحد علم سنجی دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز در این زمینه نوشته هایی را بر روی سایت خود قرار داده است. بد نیست مطالعه کنید.
- Plagiarism چیست؟
- منشور اخلاق در انتشارات دانشگاه
یه خبر داغ در همین مورد.
http://liblog.blogfa.com/post-183.aspx
اتفاقا دیروز هم در جلسه ماهانه انجمن کتابداری دکتر علیرضا نوروزی بحثی داشت درباره دسترسی آزاد و یکی از حضار در ادامه بحث به ایجاد امکان بیشتر دزدی ادبی با وجود امکانات جدید مانند وب و دسترسی آزاد اشاره کردند . دک تر نوروزی هم مشکل را فرهنگی دانست و گفت یکی از دانشجویان به من ای میل زد و یکی از مقالات من را در زمینه وب درمانی خواست. بعدا متوجه شدم که آن را مقاله را به اسم خودش در حای دیگر منتشر کرده است!